Maria J. Krabbe                                                                                               De logopediste Maria Krabbe was in 1929 de eerste die naar aanleiding van een intelligente cliënte van haar met ‘onbegrijpelijke’ taalmoeilijkheden kampte, erachter kwam dat hij zijn informatie op een andere manier verwerkte en verwierf dan gebruikelijk. Zij noemde dit ‘beelddenken’ en zette dit af tegen het taaldenken. Naar aanleiding van het onderzoek van Krabbe, verscheen in 1951 haar boek: ‘Beelddenken en Woordblindheid’. Naar aanleiding van deze inzichten is het ‘Instituut voor Beelddenken’ in Den Haag opgericht. 

Dr. Nel Ojemann                                                                                         Later heeft dr. Nel Ojemann (pedagoog en psycholoog aan de RUG) het werk van Krabbe voortgezet. In de jaren vijftig heeft Ojemann in haar Pedagogiek scriptie het gedachtengoed van Krabbe gecombineerd met de speldiagnostiek van kinderpsychiater L.N.J. Kamp. Bij het zich normaal ontwikkelende kind, ontdekte Kamp namelijk een leeftijd overeenkomstige ontwikkeling bij het gebruik van het wereldspelmateriaal. Ojemann gebruikte het wereldspelmateriaal om de verschijnselen van dit ‘anders zijn’ te signaleren en verhelderen. Zij gebruikte dit materiaal als preventief onderzoeksinstrument om op deze manier handvatten te creëren voor een handelingsplan. Na vele jaren van onderzoek, praktijkervaringen, standaardisering en vormgeving is het Ojemann Wereldspel in 1976 op de markt gekomen. Het wereldspel wordt tot op heden door onderwijskundigen gebruikt als onderzoeksinstrument. 

In 1985 richt Ojemann de Maria Krabbe Stichting op, dit om het gedachtengoed van Krabbe te ondersteunen, onderzoeken en verspreiden. In 2010 gaat de stichting Ojemann samen met de Maria Krabbe stichting op in Stichting Beelddenken Nederland (www.stichtingbeelddenken.nl)